Początek końca cz5

Dochodząc do kolejnych drzwi słyszałam głośne dźwięki jakby za nimi był tłum ludzi.Nie myliłam się,gdy Aleks otworzył drzwi ujrzałam wielu zabieganych osób.Niektórzy notowali coś w komputerach inni zaś dyskutowali popijając kawę.W pewnej chwili podbiegła do nas niezbyt wysoka ale chuda dziewczyna.

-Dzień dobry Aleksandrze!

Krzyknęła by mógł ją usłyszeć.

-Witaj Lana !

Uśmiechnął się do niej i uścisnął jej dłoń.

-To jest Zakuro,nasza nowa zbawicielka.

Zaśmiał się cicho wskazując na mnie dłonią.

-Oh witaj Zakuro miło cię poznać jednak natychmiast musisz przejść metamorfozę!

-Metamorfozę..?

Popatrzyłam na nią a potem na Aleksa.

-Lana jest projektantką strojów i stylistką dla naszych kompanów.

-Ahh..rozumiem ale co jest ze mną nie tak?

-Kochana wszystko ! Ubiór te włosy natychmiast chodź ze mną!

Chwyciła mnie za rękę ciągnąc do kolejnego pokoju.

-Siadaj tutaj zaraz zajmę się twoimi włosami...tęczowe pasemka już są nie modne!

Przewróciłam oczyma słuchając jej paplaniny i siadłam na wskazanym miejscu.

-Trochę farbki i już będziesz miała jednolity kolor włosów!

Uśmiechnęła się nakładając mi farbę na włosy.Minęło z pół godziny i wreszcie mogłam wstać i zobaczyć nowy efekt.

-Nie jest źle Lana..

-Teraz jest o wiele lepiej niż było !

Zaśmiała się i wzięła do ręki centymetr.

Teraz muszę cię zmierzyć by uszyć dla ciebie strój.

-Rozumiem...mogę wiedzieć jak on będzie wyglądał?

-Ależ oczywiście każda grupa ma inny strój.Ty jesteś w grupie Wilkorów z tego co wiem,wiec dla ciebie będzie sukienka.

-Sukienka?! Jak ja mam walczyć w sukience?

-Przecież będziesz walczyć jako wilk a nie człowiek

Burknęła niewyraźnie trzymając centymetr w zębach.

-Ooh...nic z tego nie rozumiem..

Westchnęłam cicho łapiąc się za głowę.

-Z czasem zrozumiesz.

Westchnęła Lana zapisując coś w zeszycie.

-No wymiary pobrane więc biorę się za prace możesz iść już do Aleksa.

Skinęłam głową.

-Do zobaczenia Lana

Machnęłam jej ręką i wyszłam.

-Widzę,że nadal jesteś tutaj zagubiona...chodź do mojego gabinetu tam wyjaśnię ci jeszcze kilka spraw.

-Dobrze ale mieliśmy iść do mojego przyszłego pomocnika.

-Spokojnie poczeka nie ucieknie.Chcę byś już wszystko wiedziała za nim się z nim zobaczysz.

Oboje udaliśmy się do windy,która zawiozła nas na ostatnie piętro.

-Znacznie ciszej jest tutaj

Uśmiechnęłam się ponieważ nie lubiłam dużego hałasu.

-Masz racje.

Odparł Aleks otwierając duże drzwi od swojego gabinetu.

-Zapraszam.

Weszłam do środka było tam cicho i przyjemnie usiadłam na skórzanej sofie i czekałam na dalsze informacje.

-Wiesz już po co tutaj jesteś i jaką masz moc.Grupa do której należysz to Wilkory czyli ludzie którzy umieją zmieniać się w wilki.Twój partner też jest Wilkorem jednak nikt nie ma takiej samej mocy.Wilkorzy walczą przeważnie tylko w postaci wilka.Jednak jako człowiek też mogą się obronić dlatego dostaniesz swoją broń jak każdy inny Wilkor.

Aleksander podszedł do gabloty z mlecznymi szybami i wyciągnął z niej duży miecz.

-Miecz? Myślałam że dasz mi pistolet albo coś w tym stylu.

-Pistolety nie są dla Wilkorów...od lat walczyli tylko białą bronią.

-Rozumiem...

Wzięłam do niego spory i ciężki miecz.

-Muszę przyznać że jest piękny..jelec*wyrzeźbiony w posturę wilka i te czerwone rubiny,które są jakby jego oczami.Jest cudowny!

-Wiedziałem,że Ci się spodoba ale dostaniesz go dopiero gdy wyruszysz na wyprawę.Teraz gdy wszystko już wiesz możemy wezwać tutaj Toriego by cię poznał.

-Oczywiście Aleksandrze!

_________________________________________________________________________________

*jelec- zabezpiecza rękę użytkownika przed ześlizgiwaniem się palców  na ostrze i do blokowania ciosów przeciwnika